|
Author |
Kaewchai Charncharoen |
|
Title |
Euphemism in Thai / Kaewchai Charncharoen |
|
Date |
1989 |
|
Location |
CL thesis |
|
Source |
108 leaves |
|
Abstract |
This thesis aims at describing the characteristics of euphemic words in Thai, analyzing their denotative and connotative meanings and studying Thai values and world view reflected in these words. All languages including Thai have a certain kind of words called taboo words--words that are forbidden to speak because they are considered to be sacred, vulgar, obscene or unpleasant. These words, which usually refer to superstition, disease, death, sex and excretion, are normally substituted by euphemism, for example ปsincajป "end-heart" for / ta:j/ "dead", /detdokma:j/ "pick-flower" for /fiaw/ "to urinate". This thesis focuses on euphemic words that are associated with ll taboo words in Thai: /hia/ "water moniter regarded as a creature of ill omen" /ta:j/ "dead", /marn/ "cancer", /jet/ "make love", /khuaj/ "penis", /hi;/ "vagina', /nom/ "breast", /moj/ "hair of xex organ", /khi:/ "to defecate", /jiaw/ "to urinate" and /tot/ "to break wind". The study shows that there are four ways of forming a euphemic word in Thai: distortion of a taboo word by abbreviation or phonetic corruption such as /si:e:/ or /masen/ for maren/ "cancer"; using a foreign word, as /de:t/ (from English "dead") for /ta:j/ "dead"; understatement, as /siachiwit/ "lose-life" for /ta:j/ "dead"; and use of metaphor, as /tuanentuathc:n/ "body-silver-body-gold". for /hia/ "water moniter regarded as a creature of ill omen". The analysis of the meaning of the euphemic words shows that the denotative meanings usually refer to abstract and concrete objects like animals, nature, happiness and love. And the connotative meanings are politeness, love, happiness, etc. All these meanings reflect Thai significant values, such as prosperity, happiness, love, power and also reveal two aspects of Thai world view: the world of discrepancy between men and women and the world of merit and demerit |
|
?านวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะพรรณนาลักษณะของคำรื่นหูในภาษาไทย วิเคราะห์ทั้งความหมายหรือข้อความใด ๆ ทีห้ามพูด หรือไม่สมควรที่จะกล่าวตามที่สังคมได้กำหนด เช่น คำที่ใช้เรียกโรคร้าย ความตาย อวัยวะเพศ การขับถ่าย เป็นต้น และทุกภาษาจะมีคำอีกชนิดหนึ่งซึ่งถูกนำมาใช้แทนที่คำต้องห้ามเหล่านี้ เพื่อหลีกเลี่ยงการกล่าวถึงคำต้องห้ามโดยตรง คำใหญ่ที่ถูกนำมาใช้แทนที่นี้เรียกว่า คำรื่นหู เช่น การใช้คำว่า "สิ้นใจ" แทนคำว่า / ta:j / หรือการใช้คำว่า "เด็ดดอกไม้" แทนคำว่า / ji ^aw / เป็นต้น วิทยานิพนธ์นี้ มุ่งที่จะศึกษาคำรื่นหูที่ใช้แทนคำต้องห้ามในภาษาไทยจำนวน 11 คำ อันได้แก่ / hi^a /. / ta:j /, / maÛreN /. / je@t /, / khuaj /. / hi: &/, / nom /. / jißaw /, และ / toÝt /ผลการวิจัยพบว่า คำรื่นหูในภาษาไทยมีลักษณะสำคัญ 4 ประเภท คือ คำรื่นหูประเภทดัดแปลงมาจากคำต้องห้าม เช่น คำว่า "ซี เอ" หรือ คำว่า "มะเส็ง" แทนคำว่า /ma ÛreN/ คำรื่นหูประเภทคำศัพท์ต่างประเทศ เช่น คำว่า "เดด" มาจาก dead ซึ่งใช้แทนคำว่า / ta:j / คำรื่นหูประเภทลดความหมายของคำ เช่น ใช้คำว่า "เสียชีวิต" แทนคำว่า / ta:j / คำรื่นหูประเภทสุดท้ายได้แก่ คำรื่นหูประเภทอุปลักษณ์ เช่น การใช้คำว่า "ตัวเงินตัวทอง" แทนคำว่า / hiaß /ในการวิเคราะห์ความหมายตรงและความหมายแฝงของคำรื่นหู พบว่าความหมายของคำรื่นหูหมายถึง สิ่งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรมซึ่งอยู่แวดล้อมตัวมนุษย์ เช่น สัตว์ ธรรมชาติ ความสุข ความรัก ส่วนความหมายแฝงนั้นพบว่า มีความหมายแฝงถึงความสุภาพ เช่น ในคำว่า "อวัยวะสืบพันธุ์" หรือความรัก เช่น คำว่า "ร่วมรัก" หรือ ความสุข เช่นคำว่า "ไปสวรรค์" เป็นต้น ผู้วิจัยพบว่า ความหมายเหล่านี้สะท้อนถึงค่านิยมที่สำคัญในสังคมไทย เช่น ความมั่นคงความสุข ความรัก ความมีอำนาจ และโลกทัศน์ไทยที่สำคัญ 2 ประการคือ โลกแห่งความแตกต่างระหว่างชายกับหญิง และโลกแห่งบุญและบาป |
|
|
Note |
Typescript (photocopy) |
|
Thesis (M.A.)--Chulalongkorn University,1989 |
|
|
Alt author |
แก้วใจ จันทร์เจริญ |
| Amara Prasithrathsint, advisor | |
| Chulalongkorn University. Linguistics | |
|
ISBN |
9745774537 |