(พี่ปี 4) 

          “สวัสดีครับ ประสบการณ์สั้น ๆ ที่จะได้เล่าต่อจากนี้เป็นประสบการณ์ของเราคนเดียว แต่ละรุ่น หรือแม้แต่เพื่อนแต่ละคนในรุ่นเดียวกับเราเองก็น่าจะรู้สึกกับแต่ละเรื่องไม่เหมือนเรา แนะนำให้ฟังหรือแลกเปลี่ยนกับหลาย ๆ คนที่เรียนวิชาเอกนี้เพื่อให้ได้ภาพที่ชัดเจนขึ้นนะครับ

          จุดเริ่มต้นของเรากับเอกแลงเทคอาจจะแปลก ๆ นิดนึง สรุปแบบรวบรัดคือ เราย้ายมาจากวิชาเอกภาษาหนึ่ง เพราะได้เรียนตัวภาษาศาสตร์เบื้องต้นที่สอนระบบเสียงกับโครงสร้างทางไวยากรณ์ของภาษานั้นแล้วชอบเรียน ชอบทำแบบฝึกหัดมาก ขนาดข้อสอบยังรู้สึกว่าสนุกกว่าวิชาอื่น บวกกับสนใจศึกษาเนื้อหาทางภาษาศาสตร์มาตั้งแต่ได้เจอวิชาภาษาทัศนา (Introduction to Language) แล้ว ตอนนั้นเราหันกลับมาทวนหลักสูตรดูอีกรอบ เห็นว่าเอกแลงเทคจะได้เรียนตัวบังคับเอกที่เป็นภาษาศาสตร์เยอะมาก เลยตัดสินใจย้ายมาตอนปี 2 เทอม 2 ทำให้ประสบการณ์ในเอกของเราเหลื่อมกับเพื่อนร่วมรุ่นทุกคน เพราะเรียนช้ากว่าคนอื่นหนึ่งเทอม — แต่ก็ยังมีโอกาสได้เจอบางตัวนะ อย่างวิชา DATA MGT HUMAN (Database Management for the Humanities) ที่เรียนกันตอนปี 2 เทอม 2 เราก็ไปเรียนด้วยปกติ แล้วค่อยไปเก็บ INFO SYS HUMAN (Infomation System for the Humanities) ตอนปี 3 เทอม 1 แทน ซึ่งถ้าไม่ได้เพื่อน โปรเจกต์กลุ่มก็น่าจะเล่นเอาหนักเหมือนกัน ดีใจมาก

          ถ้าสังเกตจากวิชาบังคับและวิชาเลือก อาจจะพอแบ่ง ‘สาย’ ที่เด็กแลงเทคจะไปได้ ทั้งคนที่สนใจฝั่งภาษาศาสตร์คอมฯ ฝั่งสารสนเทศ หรือไม่ก็แบบเรา ที่สนใจฝั่งภาษาศาสตร์ทั่วไป เนื้อหาของสิ่งที่ทุกคนอ่านอยู่นี้ก็เลยจะหนักไปทางฝั่งภาษาศาสตร์เยอะหน่อยนะครับ

          การอยู่เอกนี้ทำให้เรามีอิสระเยอะมาก ๆ ๆ ที่จะเลือกลงรายวิชาของภาคภาษาศาสตร์ที่เราอยากลง พูดง่าย ๆ คือลงไปเรื่อย เพราะสามารถเก็บเป็นวิชาเลือกได้ วิชาภาษาศาสตร์ของป.ตรีก็จะเป็นเลคเชอร์ กิจกรรมนู่นนี่ อาจจะมีโปรเจกต์บ้าง แล้วแต่วิชา รวม ๆ แล้วก็สนุกดีครับ สิ่งสำคัญที่เราคิดว่าได้จากวิชาพวกนี้ คือ ความตระหนักเกี่ยวกับภาษา หมายความว่า เรามีไอเดีย มีศัพท์ มีวิธีการพูดถึงภาษาและการใช้ภาษาเพิ่มมากขึ้น ทำความเข้าใจเกี่ยวกับโครงสร้าง กลไก และธรรมชาติของภาษาได้ลึกและกว้างขึ้น เหมือนเราได้พอรู้จักกับความเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยที่ยุ่งเหยิงพันกันมั่วไปหมดของภาษา ถอยมาหนึ่งก้าวแล้วได้เห็นอะไรขึ้นเยอะเลยครับ (เป็นคำอธิบายวิชาภาษาศาสตร์ทั่วไปที่มนุษยศาสตร์มาก แต่หวังว่าจะพอเข้าใจความรู้สึกบ้างนะครับ)

          ที่เป็นไฮไลต์จริง ๆ สำหรับคนสนใจฝั่งภาษาศาสตร์คือ เราสามารถลงตัวป.โท/ป.เอกกี่ตัว ตัวไหนก็ได้ เพราะทุกวิชาเปิดให้ป.ตรีลงทะเบียนเรียนได้หมดเลย แถมถ้าคุยกับภาคฯ ก็ยังเก็บเป็นวิชาเลือกเอกหรือเสรีได้ด้วย อย่างเราเรียนวิชาระบบเสียง (Sound System; พูดย่อ ๆ คือเสียงในภาษามนุษย์มีลักษณะเชิงกายภาพกับเชิงโครงสร้างประมาณไหน) แล้วชอบมาก ติดใจ คิดว่าโอเค อยากลองเรียนสัทศาสตร์/สัทวิทยาที่ลึกกว่าตัวแรก แล้วตอนนั้นอาจารย์ก็มาโฆษณาวิชากลสัทศาตร์ (Acoustic Phonetics; พูดย่อๆ คือลักษณะทางกายภาพของเสียงพูดมนุษย์ที่เราศึกษาด้วยเครื่องมือและระเบียบวิธีทางวิทยาศาสตร์ได้ ในที่นี้คือคลื่นเสียง) ก็เลยลองไปลง ทำให้ได้ประสบการณ์ที่เหนื่อยแต่เปิดโลกมากว่าป.โท/ป.เอกเค้าเรียนกันแบบไหน ต้องแอคทีฟ เรียนทั้งในทั้งนอกห้องมากแค่ไหน แล้วก็ต้องทำโปรเจกต์เดี่ยวที่เลือกหัวข้อเองด้วย ซึ่งช่วยมาก ๆ ตอนที่ทำซีเนียร์โปรเจกต์เรื่องวิธีการคิดหัวข้อ คิดระเบียบวิธีการเก็บและวิเคราะห์ข้อมูลเสียง หรือแม้แต่การอ่านเปเปอร์ฝั่งภาษาศาสตร์ที่จะมีโครงสร้างกับเนื้อหาค่อนข้างแตกต่างจากเปเปอร์ทางมนุษยศาสตร์พอสมควร พูดมายืดยาว สรุปคือเหนื่อยมาก แถมเรียนตัวป.โทสองตัวพร้อมกัน อีกวิชาคือ Multimodality and Applied Linguistics ที่ก็มีโปรเจกต์ภาคนิพนธ์เหมือนกัน เทอมนั้นคือเข็ดกับวิชาการไปเลย แต่ไม่ลองไม่รู้ของจริง เพราะตัวที่เราเรียนในเอกแต่ละตัวเหมือนเป็นฐานที่ปูให้แน่นก่อนจะไปเลือกกันตามสะดวกว่าอยากไปทางไหนต่อ ถ้าไม่ได้เรียนวิชาบังคับที่เป็นเนื้อหาภาษาศาสตร์พื้นฐานก็อาจจะไม่ได้ตัดสินใจลองมาทำอะไรแบบนี้ก็ได้ครับ

          นอกจากเรื่องเรียน พอได้ความรู้ ได้ประสบการณ์ฝั่งนี้มาประมาณนึงแล้ว เราได้มีโอกาสเป็นผู้ช่วยวิจัยให้อาจารย์ท่านหนึ่งในภาคฯ แล้วก็ได้เป็นแอดมินเว็บไซต์หน่วยวิจัยทางภาษาศาสตร์ของมหาลัยกับเพื่อนอีกคน ใช้ทักษะกับความคิดที่คล้าย ๆ กับตอนเรียน แต่ก็ไม่เหมือนสักทีเดียว ถ้าตอนเป็นผู้ช่วยวิจัยก็อาจจะคุ้นเคยหน่อย พวกหน้าที่อย่างการทบทวนวรรณกรรม เก็บรวบรวมข้อมูลจากหลาย ๆ งานมาสรุป แต่ที่ตอนนี้เป็นแอดมินอยู่ก็จะได้เขียนบทความเพื่อนำเสนองานวิจัยทางภาษาศาสตร์หรือไม่ก็ข่าวที่เกี่ยวกับบุคลากรในหน่วยฯ ด้วย อาจจะไม่ได้มีโอกาสฝึกงานกับบริษัทข้างนอกอย่างเพื่อนๆ แต่งานพวกนี้ก็เป็นอีกโอกาสที่ดีมากๆ เช่นกันครับ เสียดายอย่างนึงคือตั้งแต่เราเข้าเอกมา ได้เรียนที่คณะแบบจริงๆ จังๆ แค่เทอมเดียว คือเทอมแรก ที่เหลือคือออนไลน์หมดเลย สลับกลับมาเรียนที่คณะบ้างเป็นครั้งคราว ถึงจะเป็นอะไรที่ก็คิดว่าชอบและเลือกด้วยตัวเอง แต่ก็ยังทุลักทุเลมาก ๆ เหมือนกัน

          เทอมนี้ก็เป็นเทอมสุดท้ายของเราแล้ว เหลือวิชาภาษาศาสตร์คอมพิวเตอร์ตัวสองที่เราผลัดมาเรื่อยๆ ยันเทอมนี้กับโปรเจกต์ตัวสุดท้าย เรื่องโลกของการทำงานในสภาพสังคมประเทศกับโลกนี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ไว้หลังจบอาจจะพอมาเล่าได้ หรือไม่ก็เพื่อนคนอื่นๆ อาจจะมีประสบการณ์ทางอาชีพที่มากกว่าเรา ยังไงก็ขอฝากเรื่องของเราไว้เท่านี้ หวังว่าจะได้อะไรกลับไปคิดไปถามต่อไม่มากก็น้อยนะครับ”