|
Author |
Wilailuck Daecha |
|
Title |
A Comparative study of the phonology of six Tai dialects spoken in Amphoe Tha Tako, Changwat Nakhon Sawan / Wilailuck Daecha |
|
Date |
1986 |
|
Location |
CL thesis |
|
Source |
[16], 259 leaves : ill., charts |
|
Abstract |
Studies and compares the phonology of six Tai dialects spoken in Amphoe Tha Tako in Changwat Nakhon Sawan : Lao Tai, Lao Wiang, Lao Krang, Lao Ngaew, Puan and Song. Analyzes the consonants, vowels and tones in each dialect and compares to find their similarities and differences. Conducts the phonological analysis based on 1,892 words of linguistic data collected from interviewing six informants who represented six dialects. Shows from the result that the phonology of the six dialects are similar with only few differences exist. Identifies the Song dialect as the dialect which has most different consonant, vowels and tonal systems |
|
วัตถุประสงค์ของวิทยานิพนธ์นี้คือ ศึกษาเปรียบเทียบระบบเสียงของภาษาไท 6 ภาษา คือ ภาษาลาวใต้ ลาวเวียง ลาวครั่ง ลาวแง้ว ลาวพวน และลาวโซ่ง ในอำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์ โดยศึกษาเสียงพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ เพื่อเปรียบเทียบให้เห็นความเหมือนและต่างของเสียงในภาษาไททั้ง 6 ดังกล่าว สำหรับข้อมูล 1892 คำที่ใช้ในการศึกษาวิเคราะห์นี้ได้จากการสัมภาษณ์ผู้บอกภาษา 6 คน ภาษาละ 1 คน ผลของการวิจัยแสดงว่าระบบเสียงของภาษาไท 6 ภาษาส่วนใหญ่จะเหมือนกัน ที่แตกต่างมีเล็กน้อยและความแตกต่างที่สำคัญคือระบบวรรณยุกต์ ภาษาโซ่งเป็นภาษาที่แตกต่างจากภาษาอื่นๆ มากที่สุด ภาษาไทยทั้ง 6 ภาษามีจำนวนพยัญชนะ 20 หน่วยเสียง ซึ่งสามารถปรากฎเป็นพยัญชนะต้นได้ทั้งหมด แต่มี 9 หน่วยเสียงเท่านั้นที่ปรากฎเป็นพยัญชนะท้าย การที่หน่วยเสียง /d/ ในภาษาโซ่งมี 2 เสียงย่อยคือ [d] กับ [l] ทำให้ภาษาลาวโซ่งแตกต่างจากภาษาอื่นๆ และสำหรับเสียงพยัญชนะควบกล้ำ ภาษาโซ่ง พวน และลาวเวียงมี 2 เสียง แต่ภาษาลาวใต้ ลาวครั่ง และลาวแง้วไม่มี ระบบสระของทุกภาษาประกอบด้วยสระเดี่ยว 18 หน่วยเสียง ส่วนสระประสมมีจำนวนไม่เท่ากัน ภาษาลาวใต้ ลาวครั่ง และลาวแง้วมี 2 หน่วยเสียง ภาษาลาวเวียงและพวนมี 3 หน่วยเสียง ภาษาโซ่งมี 4 หน่วยเสียง ส่วนระบบวรรณยุกต์ภาษาโซ่งมี 6 หน่วยเสียง และภาษาอื่นๆ มี 5 หน่วยเสียง เมื่อศึกษาการปฏิภาคกันของเสียงในคำศัพท์ของภาษาไท 6 ภาษานี้แล้ว ปรากฎว่าส่วนใหญ่จะเป็นเสียงปฏิภาคที่เหมือนกัน ที่แตกต่างมีเพียงเล็กน้อย ภาษาโซ่งเป็นภาษาที่มีเสียงในคำศัพท์แตกต่างไปจากภาษาอื่นๆ มากที่สุด ความแตกต่างดังกล่าว เช่น ขณะที่ภาษาอื่นๆ มีเสียงพยัญชนะต้นเป็นเสียงกัก-มีลม แต่ภาษาโซ่งจะเป็นเสียงกัก-ไม่มีลม ภาษาโซ่งมีสระประสม // ขณะที่ภาษาอื่นๆ ไม่มี และภาษาโซ่งมีการวิวัฒนาการของเสียงวรรณยุกต์จากภาษาไทดั้งเดิมเป็นแบบ ABCD 123-4 ขณะที่กลุ่มภาษาลาว (ซึ่งประกอบด้วย ลาวใต้ ลาวเวียง ลาวครั่ง และลาวแง้ว) เป็นแบบ AC1-234, B#DL และภาษาพวนเป็นแบบ A1-234, B=DL และวรรณยุกต์แถว C ไม่มีการแยกเสียง |
|
|
Note |
Typescript (photocopy) |
|
Thesis (M.A.)--Chulalongkorn University, 1986 |
|
|
Subject(s) |
Dialects |
| Linguistics | |
| Phonology | |
| Consonants | |
| Tone (phonetics) | |
| Vowels | |
| Tai language | |
| Tai (Southeast Asian people) | |
| Lao Tai language | |
| Lao Wiang language | |
| Lao Krang language | |
| Lao Ngaew language | |
| Phuan language | |
| Song language | |
| Lao (Tai people) | |
|
Subject |
Tha Tako |
| Nakhon Sawan | |
|
Alt author |
วิไลลักษณ์ เดชะ |
| Theraphan Luangthongkum, advisor | |
| Chulalongkorn University. Linguistics | |
|
ISBN |
9745680931 |