ชื่อชนชาติ:    มู่เหล่า (Mulao)

ชื่อที่ใช้เรียกตนเอง:    หมู่ล่ำ (Mulum) แก็งล่ำ

ชื่อที่คนอื่นใช้เรียก:    มู่เหล่า (ชาวจ้วงท้องถิ่นเรียกพวกเขาว่า ปู้เกี้ยม)

แหล่งที่อยู่อาศัย:    ภาคตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลปกครองตนเองจ้วง-กวางสี ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยเฉพาะในท้องถิ่นหลัวเชิง (Luocheng) และบริเวณท้องถิ่นใกล้เคียงเช่น ฉิน เชิง (Xincheng) อี้ซาน (Yishan)

แหล่งเก็บข้อมูล:     บ้านม่านล่ำโหร ท้องถิ่นหลัวเชิง เขตเหอฉือ

ภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน: ชาวมู่เหล่าพูดได้หลายภาษา คือ ภาษาจ้วง ภาษาจีนถิ่นกุ้ยหลิน ภาษากั๊ม และภาษามู่เหล่า ซึ่งเป็นภาษาหนึ่งในกลุ่มภาษากั๊ม-สุ่ย (Kam-Sui) ซึ่งนักภาษาศาสตร์เห็นว่าเป็นกลุ่มภาษาที่มีความเกี่ยวพันทางเชื้อสายกับตระกูลภาษาไท (Tai)

ลักษณะบ้าน:  หมู่บ้านมู่เหล่าที่ม่านลำโหร มีลักษณะเด่นแตกต่างไปจากหมู่บ้านจ้วง หรือต้ง ที่อยู่ใกล้เคียงกล่าวคือ บ้านของมู่เหล่าในหมู่บ้านมีรูปแบบเดียวกันทั้งหมด คือ เป็นบ้านชั้นเดียวฉาบปูนขาว หน้าบ้านมีประตูตรงกลางบ้าน และมีหน้าต่างเจาะไม่มีบานขนาบประตูบ้าน ข้างละ 2 กรอบ กล่าวกันว่าบ้านมู่เหล่าแท้ต้องมีประตูรวมทั้งหมด 7 ประตู และ 8 หน้าต่าง หน้าบ้าน 4 หน้าต่าง ด้วยเหตุที่บ้านมีรูปแบบเดียวกันหมู่บ้านมู่เหล่าจึงดูเป็นระเบียบ สะอาดตา และสังเกตเห็นได้แต่ไกล บ้านของมู่เหล่าบางหลังยังมีภาพวาดสีน้ำที่ฝา และมีไม้ฉลุลวดลายที่ชายหลังคาคนมู่เหล่าเล่าว่าแต่ก่อนใช้หินทำเป็นภาชนะต่างๆ ในปัจจุบันยังมีหม้อหินและอ่างหินปรากฏให้เห็นอยู่บ้างในบางบ้าน

เครื่องแต่งกาย:    หญิงมู่เหล่าปัจจุบันแต่งกายเหมือนคนจีนในชนบทโดยทั่วไป แต่หญิงสูงอายุบางคนยังเก็บชุดมู่เหล่าไว้เพื่อให้ลูกหลานแต่งให้เวลาตาย ชุดดังกล่าวประกอบด้วยเสื้อแขนยาว คอตั้ง แบบจีน ป้ายข้างขวา อาจตกแต่งที่บริเวณคอและปกด้วยผ้าสีที่ต่างออกไปจากตัวเสื้อที่ปักเป็นสีดำ เทา หรือฟ้าหม่น กางเกงของหญิงมู่เหล่าเป็นกางเกงแบบจีนสีเดียวกับเสื้อ หญิงสูงอายุมุ่นผมเป็นมวยไว้ที่ท้ายทอย และมักใช้เน็ตคลุมมวยผมไว้อย่างเรียบร้อย แต่เดิมอาจใช้ผ้าสีดำโพกผมด้วย