ต้ง (Dong)

ชื่อชนชาติ:    ต้ง (Dong)

ชื่อที่ใช้เรียกตนเอง:    ก๊ำ (Kam) หรืออ่ายก๊ำ

ชื่อที่คนอื่นใช้เรียก:    ต้ง (ชื่อที่ทางการจีนใช้เรียก)

แหล่งที่อยู่อาศัย:    ลักษณะที่อยู่อาศัย  หมู่บ้านตั้งในเขตหยงเจียง มีลักษณะที่เห็นได้ว่าได้รับอิทธิพลจีนบ้านเป็น 2 ชั้น ชั้นล่างเป็นดิน ใช้เป็นที่อยู่อาศัย ส่วนชั้นบนใช้เก็บของต่างๆ โดยเฉพาะพวกธัญญาพืชที่เก็บเกี่ยวแล้ว เช่น ข้าว งา หมู่บ้านต้งในเขตฉงเจียง และซานเจียงในกวางสี มีลักษณะที่เก็บของเดิมไว้มากกว่าที่ซานเจียง มีสะพานลมที่สมบูรณ์ที่สุด รวมทั้งหอกลองด้วย ในกุ้ยจิวที่ฉงเจียงยังมีสะพานลมอยู่แต่อยู่ในสภาพเก่าทรุดโทรม และไม่บริบูรณ์ บางหมู่บ้านสร้างเป็นสะพานคอนกรีต และไม้ซางไปตั้งให้คนนั่งเล่น เมื่อเข้ามาในเขาใกล้กวางสี บ้านต้งมีจำนวนมากขึ้น บ้านก็เป็น 3 ชั้น และสะพานลมก็สมบูรณ์มากขึ้น

แหล่งเก็บข้อมูล:     ที่หนานหนิงในกวางลี และที่มณฑลกุ้ยจิวที่หมู่บ้าน 2 หมู่บ้าน คือ บ้านคว้านไชยเต่า

เครื่องแต่งกาย:    ชุดพิเศษใส่ตุ้มหูเป็นทองและหยกประกอบกัน เรียกว่า ทำด้วยทอง หรือเงิน อาจใส่สร้อยคอยาวเรียกว่า ที่เป็นเงินในเวลาใส่ชุดพิเศษหญิงต้งอาจประดับมวยผมด้วยช่อดอกไม้ประดิษฐ์  ผู้หญิงต้งที่ฉงเจียงนุ่งกระโปรงเป็นปกติ และมีการแต่งตัวที่ใกล้เคียงกับพวกผู้ใหญ่ในกุ้ยโจว กล่าวคือ ด้านหน้าจะมีผ้ากันหน้าอกสูงขึ้นไปถึงคอ ตัวที่ติดกับคอประดับด้วยผ้าลูกไม้ทั่วไปมีสีทองประดับด้วยปลายอ้อมไปผูกหลังคอ บางคนก็ใช้เกี่ยวไว้กับเครื่องประดับเงินทำเป็นรูปต่างๆ เช่น ผีเสื้อ หรือขด 2 วง ทแยงกัน เนื่องจากผ้ากันหน้าอกนี้มีเฉพาะแผ่นหน้า จึงมีการใส่เสื้อผ่าหน้าไม่ติดกระดุมเป็นเสื้อคลุม เพื่อให้มิดชิดขึ้น เสื้อตัวนี้มีลักษณะแขนยาว อาจตกแต่งปลายแขนด้วยผ้าลายลูกไม้หรือผ้าปะสีที่ปลายแขน (เช่นพวกต้งในเขตแดนกุ้ยโจวและกวางสี) นอกจากนี้ตัวเสื้อคอดเอวและผายออกมีการกุ๊นรอยตะเข็บข้างเสื้อทั้งสองและที่ปลายด้วยผ้าสีเช่น สีชมพู ตัวเสื้อเป็นสีดำ ม่วงเข้ม คราม หรือขาว หญิงเด็กๆ รู้สึกจะใส่สีขาวกันมาก สำหรับการทำงานที่ต้องการความรัดกุมเช่นไปตักน้ำหรือสะพายลูกไว้ข้างหลัง จะมีการรัดเอวด้วยผ้าอีกผืนหนึ่ง หญิงต้งที่ฉงเจียงนุ่งกางเกงสั้นๆ ไว้ข้างในทับด้วยกระโปรงพลีทกลีบเล็กๆสีดำ ขาขึ้นมาถึงเข่าพอดีกับกางเกงในและกระโปรงเป็นผ้าพันขาพร้อมสายรัด โดยมากหญิงสูงอายุจะแต่งเต็มยศ และทั้งชุดเป็นผ้ามัน ซึ่งเกิดจากการนำเปลือกไม้กับไข่ประสมกันแล้วทา ผ้านี้ซักได้และจะด้านลงไป เมื่อใหม่ๆ ดูแล้วเหมือนหนังเปียกสีม่วงเข้ม ส่วนใหญ่ต้งทางใต้ของ กุ้ยจิวต่อกวางสีจะแต่งกายแบบนุ่งกระโปรงนี้ แม้จะทำงานอยู่ในไร่นา อย่างไรก็ดีเห็นชัดว่ามีการใส่กางเกงแทนกระโปรง และบางทีก็แต่งตัวธรรมดาแบบจีน คือ นุ่งกางเกงและใส่เสื้อเชิ้ตบ้างแล้วในหมู่คนอายุประมาณ 15 ปีขึ้นไป แม้จะแต่งกายอย่างไรพวกนี้จะไว้ผมยาวและเกล้าในแบบง่ายๆ ผู้หญิงที่ฉงเจียงเกล้าผมเป็นแบบพันรอบหัวดังได้กล่าวแล้ว นอกจากนี้ผู้หญิงที่ฉงเจียงได้แต่งชุดพิเศษที่ใส่เครื่องประดับเต็มที่ คือ สร้อยคอยาวถึงเอว ห่วงคอ กำไล แหวน เครื่องประดับหัว และผ้าห้อยหน้าตึงประดับด้วยแผ่นเงินกลมๆ

ศูนย์สารนิเทศมนุษยศาสตร์
คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

254 ถนนพญาไท แขวงวังใหม่ เขตปทุมวัน กรุงเทพฯ 10330

Privacy Policy
© Faculty of Arts – All Rights Reserved 2020