เรื่องเล่าของนิสิตเก่า รุ่น 18

รำพึงถึงวันต้อนรับน้องใหม่อักษรศาสตร์

 ใครหนอ เกริ่นกล่าวถึงกาลเวลาว่า คือ ผู้ทรงพลังอันขลังแข็ง

กล้าแกร่ง หมุนวนเหตุการณ์ที่หวานเศร้า ชื่นชม และขื่นขม

บัดนี้ เมื่อกี้นี้ เมื่อก่อนนี้

สิ่งที่ได้พบ ได้พบแล้ว คืนเป็นความหลังอันมิรู้จบ

สลับ ลำดับ และซับซ้อนในความทรงจำ

บ้างแสนสั้น บ้างก็นานเท่านาน

        ฉันคิดถึงวันนี้ เมื่อพ.ศ. ๒๔๙๓ คือ ๖๖ ปีก่อน

        วันต้อนรับน้องใหม่ คือ ตัวฉัน และเพื่อนของฉัน

        สนุก ตื่นเต้น ตื้นตันใจ สุขใจ

        พี่รักน้อง  น้องรักพี่ เรารักกัน

        เราหรือจะลืม

ผู้แทนคณะของเรา สมพงษ์ ปัญญาสุข  ลดาวัลย์ กาญจนตุล

ถาวร ชนะภัย  สิงห์โต จ่างตระกูล

สาราณียกร ประธานเชียร์ เชียร์  เชียร์

ชีวิตเอ๋ย รุ้งใสสีชมพูทาบฟ้าสีเทา

งานเรียบ แต่แจ่มจ้า เจิดอยู่ในดวงจิต

ฉันหรือจะลืม

        จามจุรีกิ่งกระจ้อยร่อยสั่นใบร่วงกระจาย

        พวงชมพู ช่อใหญ่ ปลิดดอก หล่นลิ่ว พริ้วราย อยู่รอบตัว

        รักและบานไม่รู้โรยโปรยเรี่ยรายทางเดิน

        ความหมายแห่งมิตรและภราดรภาพ จากใจ น้ำใจของพี่ ส่งต่อให้น้อง

        น้องหรือจะลืม

นบไหว้โอวาทของคณาจารย์ จากหนังสือวันรับน้องใหม่

สอนสั่งศิษย์ เพราะความรักหวังดี ใครจะเสมอเหมือน

พี่ได้รับแล้ว รำลึกแล้ว ทำตามอย่างแน่วแน่ ฝังอยู่ในความทรงจำ

ขอนำมาฝากรุ่นน้อง

จงรับ จงฟัง เป็นแนวทางชีวิตสืบไป

        "ใคร่ขอวิงวอนนิสิตใหม่และเก่าให้ช่วยกันรักษาเกียรติ และชื่อเสียงของคณะ เพื่อให้วิชาอักษรศาสตร์ เจริญยิ่งขึ้นต่อไป"

 ศาสตราจารย์ รอง ศยามานนท์

        " เราไม่ชอบคอยใคร ก็อย่าให้ใครต้องคอยเรา นิสิตในคณะอักษรศาสตร์ต้องตรงเวลาเสมอ"     

ศาสตราจารย์ มรว. สุมนชาติ สวัสดิกุล

        "To the Freshmem Class of 1950:

        May your years at Chula be happy ones...years of intellectual,moral, physical and social benefit!"    

ศาสตราจารย์ คุณหญิงนพคุณ ทองใหญ่ ณ อยุธยา

         "The best gift of all is the sympathy of living heart"

ศาสตราจารย์ คุณหญิง จินตนา ยศสุนทร

 "ความสุข ก็คือ สุคนธา อันจะโปรยปรายให้ใครอื่น  โดยตนมิได้รับสักหยดน้อยนั้นหามีไม่"

อาจารย์ประคิน ชุมสาย ณ อยุธยา

        กราบบูชาคุณ คณาจารย์

        ผู้เป็นประทีบ เทียนชัย ส่องทางสว่างโรจน์ เรืองรอง

เหนี่ยวรั้ง ชักจูง ประคับประคอง

นำเดินทุกย่างก้าว รอบคอบ สุขุม สอนวิชา สอนชีวิต ด้วยรัก เมตตา

จวบจนศิษย์บรรลุจุดหมายปลายทาง และความสำเร็จ

ศิษย์นี้หรือจะลืม

        น้องใหม่อักษรศาสตร์ รุ่นแล้ว รุ่นเล่า

        วันแห่งความสุขของพี่ได้ผ่านไปแล้ว

วัยที่สดชื่น  เวลาแห่งความหฤหรรษ์ ความเบิกบานจากผองเพื่อน

ผ่านไป ผ่านไป เกือบเจ็ดศตวรรษ

จากอดีต เวียนมาสู่ปัจจุบัน

จากพี่ วนมาสู่น้อง เวลาเปลี่ยน แต่ละคนเปลี่ยน สังคมเปลี่ยน

ชีวิตนับแต่นี้ไปไม่เหมือนเดิม

        สิ่งหนึ่งที่จักดำรงอยู่ เด่น ท้าทาย ความอาจหาญของกาลเวลา

สิ่งนั้นคือ นามธรรม แห่งอักษรศาสตร์ คุณลักษณะของความเป็นมนุษย์

ความรู้แท้ ความคิดลึก คงแก่เรียน

ใจมุ่งมั่น สร้างสรรค์ สิ่งดีงาม ดำเนินชีวิตอย่างมีคุณค่า

ทำประโยชน์เผื่อแผ่แก่ผู้อื่น พร้อมผดุงสังคม

ผสมกลมกลืน วัฒนธรรม คุณธรรม กับเทคโนโลยี พากเพียร  ผสานสนิท

เป็นดวงจิตของชาวอักษรศาสตร์เสมอไป

        ในวาระหนึ่งร้อยปีของสถาบันอันเป็นที่รัก

พี่เก่ารำพึงถึงวันก่อนเก่าแล้วอำลาด้วยอาลัย

น้องใหม่แต่ละรุ่น เข้ามาสร้างประสบการณ์ใหม่ ด้วยปัญญาไม่ขาดสาย

โปรดโยงสายใยแห่งความสัมพันธ์ เป็นความผูกพัน

รวมกันเป็นพลังความรู้และความรัก ต่อเนื่องกันไปไม่เสื่อมสูญ

        สุมน อมรวิวัฒน์

        นิสิตเก่าอักษรศาสตร์ จุฬาฯ รุ่น ๑๘

        ศาสตราจารย์

กลับขึ้นด้านบน

เล่าโดย รองศาสตราจารย์ฉันทนา ชาญพาณิชย์

พ.ศ. 2515 ดิฉันได้เรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม ดิฉันต้องสอบวิชาหนึ่ง (จำชื่อวิชาไม่ได้) เนื่องจากดิฉันเป็นนักเรียนต่างชาติคนเดียวในชั้นจึงต้องใช้เวลาเขียนค าตอบมากกว่าคนอื่น ดิฉันได้ส่งข้อสอบเป็นคนสุดท้ายหลังจาก นั ้น ก็เดินไปหลังห้องสอบเห็นเพื่อนชาวอเมริกัน 5 – 6 คน ก าลังคุยกันอยู่ ดิฉันจึงเดินเข้าไปคุยกับเขา เพื่อนคนหนึ่งพูดว่า “Land of Smile เกิดปฏิวัติมีคนเผาสถานที่ราชการและสถานีต ารวจ ” ดิฉันตกใจเพราะบ้านของดิฉันอยู่ใกล้สถานีต ารวจ ดิฉันจึงโทรศัพท์ถึงคุณ แม่ แต่ติดต่อไม่ได้ ดิฉันร้ อนใจ กระวนกระวาย เพื่อนคนหนึ่งเห็นกิริยาอาการของดิฉัน จึงพูดปลอบใจว่า “Don’t worry you have the good king” ดิฉันเป็นน้องใหม่คณะอักษรศาสตร์ ตอนเย็นจะต้องซ้อมเชียร์ทุกวัน ดิฉันสุขภาพไม่ดี วันหนึ่งหลังจากซ้อมเชียร์ได้ประมาณ ครึ่งชั่วโมง ดิฉันเหนื่อยมากจึงเป็นลม ประธานเชียร์ได้หยุดซ้อมและจะพาดิฉันไปส่งบ้าน บังเอิญมีเพื่อนคนหนึ่งมีน ้าใจรับอาสาขับรถ พาดิฉันและประธานเชียร์ไปส่งบ้าน ดิฉันประทับใจในความมีน ้าใจของเพื่อนคนนี ้มาก ดิฉันเรียนอยู่ปี 2 ได้เรียนวิชา Poetry ดิฉันชอบวิชานี ้มากจึงได้แต่งโคลงขึ ้น 2 บทชื่อ “If I can’t be” และ Smiles” ดิฉันได้ให้ เพื่อนที่เก่งด้านโคลงกลอนช่วยตรวจแก้ไข ดิฉันขอบคุณเพื่อนคนนั ้นที่ช่วยให้โคลงของดิฉันมีค าคล้องจองท าให้น่าอ่าน ดิฉันได้น าโคลง 2 บทนี้พิมพ์ลงในวารสารรายเดือนของกรมที่ดิฉันทำงานอยู

กลับขึ้นด้านบน

dwd2222dwdwdwdwdwdddddddwdwdwdwdw111

กลับขึ้นด้านบน